Socjolog.pl

[Gość]

W realiach gospodarki rynkowej co tylko się da wyrywa się z rąk Państwa.
Prywatyzacja po okresie zadyszki ponownie nabiera rumieńców, a wraz z nią zwiększa się liczba obszarów w których Państwo Polskie ma niewiele do powiedzenia i z(a)robienia. Aż dziw bierze ,że w warunkach zmian w środowisku gospodarczym i w obliczu dziury budżetowej nie wprowadza się nowych rozwiązań mających na celu zwiększenie przychodów Skarbu Państwa.
Taką inicjatywą, która mogłoby poprawić budżet i równocześnie pełnić ważną funkcję regulacyjną wydaje się rozwiązanie w którym każde zobowiązanie nie wpłacone na czas na rachunek beneficjenta byłoby z mocy prawa wymagalne na rzecz Skarbu Państwa.
Podmiot, który nie uregulowałby należności w terminie już następnego dnia stawałby się dłużnikiem Skarbu Państwa, a podmiot który był drugą stroną transakcji nabywał prawa do ubiegania się o refundację kwoty, której został pozbawiony i zasilenie jego konta gotówką, kredytem kupieckim na preferencyjnych warunkach lub odpisem podatkowym.

W innej wersji rozwiązania odsetki od przeterminowanych należności byłyby obligatoryjne, a jeśli beneficjent by z nich zrezygnował, lub w skrajnym przypadku zadowolił się z jakichś powodów tylko częścią należnych mu pieniędzy wypłaconych przez dłużnika (lub pośrednika, tak jak to nieraz bywa na rynku długów), różnica pomiędzy należnością wymaganą, a kwotą beneficjentowi w rzeczywistości zapłaconą stanowiłaby zobowiązanie po stronie nabywcy na rzecz Skarbu Państwa.

[POwabik]

nie tyle monopol co dominującą pozycję w pośrednictwie pracy (i nauki zawodu) powinno mieć państwo. Sądzę, że cały system aktywizacji zawodowej powinien być przebudowany i stymulowany (prowadzony, koordynowany) głównie przez administrację (samo)rządową. Po zmianach ustrojowych, cywilizacyjnych i demograficznych rynek pracy w Polsce jest zbyt chaotyczny (rozregulowany) . Edukacja zawodowa i pośrednictwo pracy należą do głównych (pozaprodukcyjnych) czynników kształtujących rynek pracy, który z kolei odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu społeczeństwa. Wydaje mi się że błędnymi są założenia, że rynek ureguluje się własnymi siłami. Jak każdy nie poddawany kontroli i korektom żywioł może podążyć w nieoczekiwanym kierunku... To co leży w interesie jednostek pośredniczących w zdobywaniu wiedzy, doświadczenia i pracy nie musi być i zazwyczaj raczej nie jest zbieżne z tym co leży w interesie społeczeństwa zamieszkującego dane terytorium. Przyglądając się temu co obecnie rozgrywa się w Polsce trudno oprzeć się pytaniu:
czy mielibyśmy tak liczną emigrację z Polski i tyle emocji przy podnoszeniu granicy wieku emerytalnego gdyby proces aktywizacji zawodowej w naszym kraju nie był pozostawiony na łaski żywiołu?